در مستند «جین به ورایت شارلوت»، شارلوت گنسبور فیلم ها ، عکس ها و مصاحبه های جدید را برای ایجاد پرتره ای از مادرش ، جین برکین ، مخلوط می کند که جزئیات بیوگرافی آن کم است اما ارتباطات عاطفی آن سنگین . کسانی که به دنبال یک مقاله بیوگرافی یا حقایق و آمار و ارقام هستند ، باید در اینترنت جستجو کنند. برکین همچنین یک کتاب جذاب در مورد زندگی خود ، ندامت ها و ناامنی های خود منتشر کرد ، از جمله احساس او در هفته ای که هم همسر سابقش ، سرژ گنسبور و هم پدرش درگذشتند ، و هم فاجعه تجربه مرگ دختر بزرگش ، کیت را گذراند. باری به نظر می رسد که گنسبور برای ساختن این پرتره ، که در بخش جدید جشنواره کن پرمییر به نمایش درآمده ، به دلیل ابتلای جین برکین به سرطان زودتر دست به کار شده است.
این فیلم با کنسرتی آغاز می شود که برکین ترانه “آن چیزهای کوچکی را که از شما گرفتم” می خواند و هنگام صحبت با تماشاگران از سرژ گنسبور تشکر می کند. سکانس لحن را برای فیلمی تعیین می کند که فرض می گذارد مخاطبش از قبل اطلاعات کافی در مورد برکین و گنسبور را دارد ، زیرا کارگردان وقت خود را برای واقعیت ها و آمار و ارقام تلف نمی کند. مهمترین نقش اصلی فیلم این است که به گنسبور فرصتی بدهد تا به قولی ” طوری نگاهت می کنم که قبلاً هرگز جرات نداشتم”.
گفتگوی آخر از نظر جزئیات زندگینامه ای جالبترین است ، زیرا برکین در مورد اعتیادش به قرص های خواب آور و الکل حرف می زند و اینکه چگونه ذهنیتش، احساسات او را در مورد روابطی که با سه مردی که پدران فرزندانش بودند ، تنظیم کرد . گنسبور به عنوان کارگردان خوش آتیه جلوه می کند.