بایگانی‌ها

نوآوری در ژانر وحشت

نوآوری در ژانر وحشت
نوآوری در ژانر وحشت

تکتم نوبخت

ژولیا   دوکورنو کارگردان فرانسوی، با فیلم «خام» که اولین نمایش خود را درجشنواره کن 2016 داشت، توانست تمام پیش فرض های رایج در مورد ژانر وحشت را نه تنها به عنوان یک زن در مقام کارگردان فیلمی از این ژانر بلکه به واسطه  نگاه متمایزش به مولفه خشونت با نقب زدن به ریشه های روانی و غریزی انسان برای میل به جنایت، به چالش بکشد.

این کارگردان فرانسوی که حالا با فیلم هارور تازه اش به نام «تیتان» در بخش اصلی رقابت های کن حضور دارد، بیش از هر چیزی شهرت خود را  مدیون نگاه متمایزش به مولفه دارماتیکِ آدم خواری است که در تاریخ سینما  به خلق آثار و شخصیت های ویژه ای منجر شده است. دوکورنو در اولین فیلم بلندش«خام» که درباره دختری گیاه خوار است که با ورود به دانشکده دامپزشکی میل پنهان خود به گوشت خواری را کشف می کند، غریزه درونی شخصیت هایش را در کنار عوامل مورورثی و خانودگی به عنوان ریشه های اصلی میل به خشونت معرفی می کند تا بتواند به ادارک همدلانه مخاطب از طریق شخصیت هایی سمپاتیک برسد. در آثاری که در آن همذات پنداری با ضد قهرمان ها نقش کمرنگی در طول تاریخ سینما  داشته است، دوکورنو غرایز انسان را به عنوان موجودی گوشت خوار، در یک چیدمان زیر متنی در مضمون اصلی روایت دخالت می دهد تا ارتباطی تماتیک میان این میل انسانی و داستانِ زندگی شخصیت هایش به عنوان موجودی عصیانگر اما درمانده برقرار کند. از این نظر فیلم «خام»، «تنها عاشقان زنده می مانند» جیم جارموش را تداعی می کند که با کاراکترهای همدلی برانگیز در شمایل یک خون آشام از مولفه های ژانریک تثبیت شده  این قبیل فیلم ها آشنایی زدایی می کند. سیاق بصری دوکورنو نیز برای ایجاد لحن متناسب نیز نورپردازی های اکسپرسیونیستی و استفاده از فضاهای سورئالیستی است.

فیلم تازه دوکورنو «تیتان»که در ادامه فیلم قبلی او قرار می گیرد نیز حول محور شخصیتی آدم خوار است که قبل از هر چیز نه یک هیولا بلکه شمایلی امروزی از انسان معاصر است که به گوشت خواری خو گرفته. در فرودگاه مرد جوانی با صورتی کبود ادعا می کند که یک دهه قبل، وقتی که کودک بوده است، ناپدید شده است. او به همراه پدر به خانه باز می گردد و این بازگشت سرآغاز چند قتل هولناک در منطقه می شود. دو کورنو که آثار او را در سبک هایی چون «هارور گوتیگ» یا «قهرمانگرایی هارور گوتیگ» طبقه بندی می کنند، با بن مایه آدم خواری خود گریزی به مولفه های ژانری فیلم های خون آشامی می زند. زیبایی شناسی بصری فیلم های این فیلمساز فرانسوی وام دار بیان هنری ویژه او در نشان دادن صریح خشونت در قاب هایی هولناک ازآناتومی انسان است. زوایایی غیر معمول وکلوزآپ های از بدن انسان به وقت دریده شدن توسط انسان دیگر بیش از هر چیز به زیر ژانری از ژانر وحشت تعلق دارد که به آن، مخصوصا در مورد آثار دوکورنو عناوینی چون ژانر ِ«وحشت گرافیکِ بدن» می دهند.

بعدالتحریر:ژولیا  دوکورنو به دومین زن فیلمساز در تاریخ جشنواره کن تبدیل شد که توانست نخل طلا را پس از جین کمپیون بگیرد.