مت دیمون اذعان کرده است که او و بن افلک هنگام نوشتن فیلمنامه “ویل هانتینگ خوب” روشی “ناکارآمد” داشتند.
دوستان دوران کودکی برای نوشتن و بازی در درام ویل هانتینگ خوب محصول 1997 به شهرت رسیدند و برای آن جایزه اسکار بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی را از آن خود کردند.
با این حال ، با نگاهی اجمالی ، دیمون اعتراف کرد که آنها بیش از حد برای فیلم نوشتند و صحنه های بسیاری را بدون در نظر گرفتن ساختار سکانس ها خلق کردند.
دیمون به Entertainment Tonight گفت: “من فکر می کنم روند نوشتن برای ویل هانتینگ خوب بسیار ناکارآمد بود.می دانید ، زیرا ما واقعاً ساختار را نمی فهمیدیم ، بنابراین هزاران صفحه نوشتیم …روش کاری ما این گونه بود که باه م می گفتیم” خوب ، اگر این اتفاق می افتاد چطور؟ ” و ما فقط صحنه های مختلفی را می نوشتیم. بنابراین ، این نوع صحنه های متفاوت را داشتیم و به نوعی سعی کردیم آنها را با هم جمع کنیم و به چیزی شبیه فیلم برسیم.”
“در آن روزهای گذشته ، ما مهلت تعیین شده نداشتیم زیرا هیچ کس به کاری که می‌کردیم اهمیت نداد ، هیچ کس منتظر فیلمنامه ما نبود ، بیکار بودیم ، بنابراین به معنای واقعی کلمه کار دیگری نداشتیم.”
روند آنها برای بازگشت به نویسندگی در فیلم جدید ریدلی اسکات” آخرین دوئل” که در آن در کنار آدام درایور و جودی کومر بازی می‌کنند تغییر کرد.
“من فكر مي كنم كه ما تازه یکسری چیزها را فهميديم ، در حقيقت در مورد ساختار ياد گرفتيم و روند نوشتن بسيار سريعتر پيش رفت.” “و بنابراین من فکر می کنم که در آینده فیلمنامه های بیشتری خواهیم نوشت فقط به این دلیل که آنطور که فکر می‌کردیم وقت گیر نبود. در واقع بسیار سرگرم کننده بود.”
او در ادامه گفت:در این داستان زاویه دید اهمیت دارد. یعنی دو شوالیه وجود دارد و یک لیدی مارگریت دو کاروژ. من و بن زاویه دید مردانه را نوشتیم و نیکل هولوفسنر زاویه دید زنانه را نوشت. این به نحوی معماری فیلم است.»