طنازانه یا بی‌هیجان

فیلم جدید میشل آزاناویسیوس، «برش نهایی» بازسازی فیلم « One Cut of the Dead » است.

یک ساختمان متروکه، لوکیشن فیلم ترسناک زامبی کم‌هزینه است. کارگردان بدزبان در حال حاضر با رفتار مشمئز کننده خود بازیگران و عوامل فیلم را به آستانه جنون رسانده، تا اینکه نقشه‌ای را برای تزریق انرژی و هیجان به  گروه و پروژه فاش می‌کند: شکستن یک نفرین زامبی باستانی در زندگی واقعی.  

نقد مثبت:

کمدی زامبی ژاپنی  One Cut of the Dead (2017) از نظر ساختار و اجرا به قدری خاص است که ساخت یک بازسازی میان فرهنگی به یک سوال جدی منتهی می‌شود: میشل آزاناویسیوس(آرتیست)، با این مضمون چه می تواند بسازد، جز یک بازسازی دقیق اما به زبان فرانسوی؟ همانطور که به نظر می رسد، «برش نهایی» در دقایق ابتدایی پاسخی ساده ی شگفت‌انگیزی ارائه می دهد. فیلم اصلی شینیچیرو اوئدا برداشتی خودآگاهانه از یک ساب ژانر ترسناک است که دوران اوجش را پشت سر گذشته است، در حالی که فیلم «برش نهایی» در همان اندازه است، لایه دیگری از خودآگاهی را در مورد وضعیت خود به عنوان یک بازسازی اضافه می کند. هیچ یک از این دو فیلم در مورد موضوع انتخابی خود  حرف خاصی برای گفتن ندارند، اما هر دو نسخه مفرح، لذت بخش و – در بهترین لحظات خود – کاملاً هیستریک هستند. با این حال، چیزی که شاید در مورد «برش نهایی» شگفت‌انگیزتر باشد این است : یکی از معدود بازسازی‌های مدرن است که با تماشای فیلمی که بر اساس آن ساخته شده ، می توان دریافت که به وضوح از نسخه اصلی بهتر است./منتقد سایت  IGN

نقدمنفی:  به نظر می رسد  نمایش بازسازی One Cut of the Dead در  جشنواره کن نامناسب باشد. به طور سنتی،  گنده کردن فیلم های آشغال پرسروصدا به طور تصادفی یا مثلا به این دلیل که شان پن فیلم جدیدی در مسابقه  داشته باشد، فقط در کن اتفاق می افتد. اما حقیقت این است که « برش نهایی» با کندی و سستی‌اش حتی نمی‌تواند این نقش را برای کن درست ایفا کند. اگر برای تجلیل از فیلم های بد فیلم خوبی بسازید، «اد وود» نتیجه‌اش می‌شود. اگر فیلم بدی در تجلیل از فیلم های بد بسازید، فقط فیلم های بد را بیشتر می‌کنید و «برش نهایی» قطعا یکی از دسته دوم است./دیوید الریچ ایندی وایر