حدود سه دهه است که دیوید فینچر هوشمندانه‌ترین تریلرها را در سینما ساخته است. از «بیگانه 3» تا «زودیاک» و «دختر گمشده.»
جدیدترین فیلمش «قاتل» به تهیه کنندگی کمپانی نتفلیکس مسلما فیلمی کلاسیک را به کارنامه او اضافه می‌کند.
آقای کمال‌گرا مشهور به تکرار برداشت‌های متعدد است. او اما در این سال‌ها به فیلم‌های محبوب خود که بیشتر در ژانر نوآر و درام است،اشاره داشته است.
.
شاید فیلم‌های محبوب فینچر دریچه‌ای به پیشرفت او در مقام داستان‌گو بگشاید. فیلم‌های فینچر معمولا روایت‌های غیرخطی با پالت های رنگی خاص اند و به مضامین تنهایی و وجه تاریک زندگی مدرن می‌پردازند. به عبارت دیگر این خاصیت‌ها طرفداری از فیلم «ماه کاغذی»(پیتر باگدانوویچ) را توجیه می‌کند.
فیلم‌های محبوب دیوید فینچر بدین شرح است:
«ماه کاغذی/ Paper Moon»(پیتر باگدانوویچ،1979)
«روزهای بهشت/ Days of Heaven»(ترنس مالیک،1978)
دومین فیلم بلند ترنس مالیک است.
«ساحره عشق/ The Love Witch»(آنا بیلر، 2016)
ادای دین به فیلم‌های ترسناک وملودرام‌های سینمای دهه 1960، فیلم‌های داگلاس سیرک، تریلرهای هیچکاک.
«سال زندگی خطرناک The Year of Living Dangerously»(پیتر ویر،1982)
نگاهی جذاب به لحظات کلیدی تاریخ اندونزی.ویر با موفقیت یک درس خشک تاریخ را به تریلری نفس بر تبدیل می‌کند.
.
«دیوارنویسی آمریکایی/ American Graffiti»(جورج لوکاس،1973)
دومین فیلم بلند لوکاس موفقیتی بزرگ بود و جورج لوکاس را میلیونر کرد.
«ارتباط فرانسوی/ ‘The French Connection»(ویلیام فردکین،1971)
تازگی‌اش را تا به امروز حفظ کرده است. در میان بهترین فیلم های ویلیام فردکین جای می‌گیرد.
«همه مردان رئیس جمهور/ All the President’s Men»(آلن جی پاکولا،1976)
این ماه پنجاهمین سالگرد رسوایی واترگیت است. تماشای دوباره فیلم کلاسیک پاکولا با بازی داستین هافمن و رابرت ردفورد می‌ارزد.
«فارغ التحصیل/ The Graduate»(مایک نیکولز،1967)
فارغ التحصیل برای استفاده از موسیقی سایمون و گارفانکل هم مشهور است. به خصوص ترانه «خانم رابینسون».سکانس عنوان‌بندی فیلم با حضور داستین هافمن و موسیقی سایمون و گارفانکل نمادین است و تارانتینو سکانس مشابهی در «جکی براون» دارد.
«خانه حیوانات/ Animal House»(جان لندیس،1978)
یکی از کمدی‌های شاخص دهه هفتاد میلادی است که با واکنش متناقض منتقدان روبرو شد. اما در این روزگار کلاسیک شده است.
«حضور/ Being There»(هال اشبی،1979)
یک فیلم کمدی با بازی پیتر سلرز. از فیلم های متاخر سلرز است و اینجا در اوج قدرت نمایش کمدی است.