ترجمه:اردوان وزیری
اشاره:نوآ بامباک در «برفک»، برای نخستین بار داستانی از یک نویسنده دیگر را مقابل دوربین برده است. «برفک» اثری تقریبا غیراقتباسی به سینما مینمود که حالا بامباک با حضور همسرش، گرتا گرویگ، آدام درایور، دان چیدل با سرمایه نتفلیکس آن را به فیلم تبدیل میکند. فیلم جشنواره ونیز 2022 را افتتاح کرد. واکنش منتقدانی که فیلم را در روز نخست به تماشا نشستند، مثبت بوده است.
دیوید الریش(ایندیوایر):به نظر میرسد فیلم جدید بامباک به طور همزمان بین چیزی کاملا جدید و کاملا آشنا تقسیم شده است که هر دو بخش به یک نسبت هم الهامبخش و هم برانگیزاننده هستند.برفک مثل شنیدن توأمان یک صدا و پژواک آن در کنار هم است.این اقتباس از رمان سال 1985 دان دلیلو از همین ماهیت عجیب و غریب و غیرعادی به عنوان نقطه قوت خود استفاده میکند و برای به نمایش گذاشتن نقشی که فیلمها در خلق خاطرات ساختگی ما ایفا میکنند تا از این طریق از واقعیت فناپذیریمان فاصله بگیریم(و در نیستی و نابودی واقعیت خودمان مشارکت کنیم) از زبان سینمایی منحصربهفردی بهره میگیرد و در بیننده نفوذ میکند.ممکن است فکر کنید تماشای یک فیلم گرانقیمت با بودجهای سرسامآور از نوآ بامباک با انفجارهای شبیهسازیشده کامپیوتری عجیب است اما عجیبترین نکته درباره برفک حس مداوم دژاوودر این فیلم است.ماهیت توریستی برفک به تاثیرپذیری فیلمساز از نوشته دلیلو و همپوشانیهای بسیار زیاد بین کارهای این دو برمیگردد:درهمآمیختگی عاری از احساس بین عشق و خشونت،یک میل شدید مشترک برای چیزی که ریچارد پاورز رماننویس از آن با عنوان “بورلسک آکادمیک“ یاد میکند، یک درک مشترک از شیوهای که مردم به این زبان و خٌردهریزهای علم و دانش؛مثل تکههای چوب میچسبند تا از آن برای جلوگیری از غرق شدن در هیاهوی زندگی در کنار دیگران بهره بگیرند.نوآ بامباک هرگز کاراکترهایی ننوشته که به پزشکشان دروغ نمیگویند.بامباک در این فیلم بیشتر به کمدی تیره و وحشت سبک تمایل دارد تا شناخت کاراکترهایی که مجبور به همراهی با هم هستند.اگر پرده اول برفک حسی مثل یک پانتومیم حرفهای دارد پرده دوم که به همین اندازه وفادارانه است بهخودی خود یک نوع انرژی خلق میکند.یک تفاوت حیاتی بین برفک 2022 و برفک 1985 این است که بامباک قبلا فیلمهایی را که از کتاب دلیلو الهام گرفتهاند دیده است و همین باعث میشود که او با این یکی تا حدی سرگرم شود و از آن لذت ببرد.