گی‌یرمو دل‌تورو در میان علاقه‌مندان به سینما بابت ذهنیات عجیب و غریب خود شناخته می‌شود. دل‌تورو امسال با نگاهی متفاوت به سراغ داستان «پینوکیو» رفته و انیمیشنی را خلق کرده که شاید یکی از بهترین آثار کل کارنامه‌اش باشد. این شماره در بخش سینما و ادبیات، به اقتباس دل‌تورو از داستان «پینوکیو» پرداخته شده است. بخشی‌هایی از مطالب را در ادامه می‌خوانید.
روایت متفاوت گی‌یرمو دل‌تورو از «پینوکیو»
احسان آجورلو
«دل‌تورو در فیلم خود مخاطب را با قطع زنجیره‌ای از اطلاعات گذشته مواجه کرده است؛ روباه مکار و گربه نره را حذف کرده، خبری از فرشته مهربان با آن وعده شیرین پسر واقعی شدن نیست و در نهایت برخی اتفاقات به ماجرا اضافه شده است که هیچ‌کدام از داستان اصلی سرچشمه نمی‌گیرند بلکه برای نزدیک‌شدن فضای فانتزی اثر به زندگی واقعی است که تمام مخاطبان با آن درگیر هستند. اگر “پینوکیو”ی کارلو کلودی را یک داستان تمثیلی کلاسیک بدانیم، فیلم دل‌تورو در نزدیک‌ترین حالت می‌تواند یک خوانش اگزیستانسیالستی مدرن باشد و تمام این نگاه را مدیون قطع زنجیره ارتباطی ارجاع به متن اصلی است.»
▪️عیار روح یا جلوه رُخ؟!
ریشه‌های فلسفی و عرفانی «پینوکیو» در متن و اقتباس
فاطمه شاه‌بنده
«روایت پینوکیو از آنچه در ظاهر به‌نظر می‌رسد. تاریک‌تر است. پری از عروسک چوبی انتظار دارد ارزش خود را ثابت و به حرف‌های وجدانش یعنی جیرجیرک توجه کند. در واقع پری از یک موجودی که بنی‌آدم نیست، دوران نوزادی و طفولیت را نگذرانده، هیچ آموزشی ندیده و هیچ تجربه‌ای نداشته، توقع دارد که ارزش انسانی خود را نشان دهد! یک کار غیرممکن. از پینوکیو می‌خواهند خوب باشد، مدرسه برود، درس بخواند و فرزندی صالح باشد. اما عروسک کنجکاو است. همه‌چیز برای او تازگی دارد و یک جهان ناشناخته پیش‌روی اوست. او چطور توان تشخیص مسیر خوب از بد را خواهد داشت؟ با این حساب گاه به‌نظر می‌رسد داستان پینوکیو بیشتر طعنه‌ای است به باور‌های عرفانی…»