▪️یکی از آثار مهم امسال، «مثلث غم» ساخته‌ی جدید روبن اوستلوند است که بعد از نمایش در جشنواره‌ی کن و کسب نخل طلا، در فصل جوایز نیز به درخشش ادامه داد و تا نامزدی در جوایز اسکلی اسکار پیش رفت. با این وجود فیلم اوستلوند واکنش‌های ضدونقیضی را به همراه داشته. بخش سینماتک این شماره از مجله به «مثلث غم» و سینمای اوستلوند اختصاص پیدا کرده و بخش‌هایی از مطالب این شماره را در ادامه می‌خوانید.
حصر معنا در چندضلعی‌های منتظم!
کالبدشکافی مسئله «قدرت» در سینمای روبن اوستلوند
مسیح نوروزی
«در نگاهی به مولفه‌های سینمای روبن اوستلوند سوئدی در مییابیم آنچه که سوژه‌های اصلی قصه را در جایگاهی متفاوت از دیگران قرار میدهد و بر ناهمسانی میان آنها تاکید میورزد، مسئله‌ی “قدرت” است. به سبب قدرت است که مناسبات اجتماعی تعیین میشود و آدمها در مرتبه‌ای متفاوت از یکدیگر جا میگیرند. اوستلوند به خوبی دریافته است که فعل و انفعلات جامعه امروزی به فراخور قدرت قابل تبیین‌اند و سلسله‌ی علل در نهایت به قدرت منتهی می‌شوند. خاستگاه این نوع قدرت به جایی باز میگردد که “ثروت” از اصلیترین صورتهای آن است و شاید بتوان گفت هسته‌ی مرکزی‌اش را شکل میدهد. از این رو در هر دو اثر “مربع” و “مثلث غم” تمرکز بر تجزیه و تحلیل قدرت در یک نظام سرمایه‌داری از بسامد بالایی برخوردار است.»
جذابیت پنهان مردم‌آزاری
گفتگو با روبن اوستلوند درباره «مثلث غم» و واکنش‌ها به فیلم
ترجمه: امیرحسین موسوی
(اینترویو مَگَزین)
روبن اوستلوند: «وقتی فیلم تماشا می‌کنم، دوست دارم به گوشه‌ای رانده و به چالش کشیده شوم. از تماشای لحظات ناخوشایند لذت می‌برم. نمی‌خواهم مخاطبم را تنبیه کنم، نمی‌خواهم آن ها رنج بکشند یا چیز دیگری. این‌ها فقط چیزهایی هستند که خودم از تماشای آنها لذت می‌برم. دوست دارم موقعیت‌های اجتماعی ناخوشایند را تماشا کنم. ترکیبی الهام گرفته از میشائیل هانکه و لری دیوید.»