▪️از نظر ربکا میلر روز به روز ساخت فیلم با موضوع کاراکترهایی که در یک اتاق گفت‌و‌گو می‌کنند، سخت‌تر شده است. به خصوص برای فیلمسازی که برچسب روایت داستان های شخصی و صمیمی بر پیشانی دارد و کارگردان فیلم‌های مانند «زندگی شحصی پیپا لی»، «تصنیف جک و رز» است، چشم‌انداز چالش‌برانگیزی برای سرمایه گذاری یا چشم اندازی داروینی برای ادامه سینما پیش رو می بیند.
به همین خاطر «او نزد من آمد/She Came to Me,» فیلم افتتاحیه برلین، یک پیروزی برای این کاگردان آمریکایی است که پس از هشت سال دوباره به سراغ فیلم‌های بلند داستان‌گو رفته است.
میلر می گوید: «ساخت چنین فیلمی در واقع برای سینمای مستقل معنادار است – معنادار است که ما آن را ساخته ایم. هر بار که این اتفاق می افتد، یک پیروزی واقعی است، زیرا بسیار دشوار است… ساختن فیلم های شخصی سخت است.»
او می‌گوید که مردم هنوز مشتاق دیدن داستان هایی در مورد دیگران و خودشان هستند، اما مردم همچنین دنبال غافلگیری هستند. » میلر یادآوری می‌کند، ساختن فیلمی که ممکن است روی کاغذ کمی غیرعادی خوانده شود، دشوار است. ساختن چنین داستانی سخت است حتی اگر در قالب یک ژانر نوشته شده باشد.»
در کمدی-درام رمانتیک « او نزد من آمد»، پیتر دینکلیج نقش استیون، آهنگساز کلاسیک بداخلاق را ایفا می‌کند که از اجرای اپرای بعدی اش باز مانده. علی‌رغم تشویق‌های بی‌پایان همسر تراپیست و فرشته اش (آن هاتاوی)، یک برخورد عجیب و اندکی آسیب‌زا با یک کاپیتان یدک‌کش عجیب‌وغریب (ماریسا تومی) لازم است تا سرچشمه خلاقیت او دوباره به جوشد. اما درست زمانی که استیون می خواهد دوباره بازگشتی موفق به هنرش داشته باشد، زندگی شخصی او در حال فروپاشی است.