▪️حسین فرحبخش در گفتگو با امیرعباس صباغ در ویژه برنامه سینمامعیار که به نقد و بررسی چهل و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر اختصاص داشت، گفت:
آنچه در جشنواره چهل و یکم فیلم فجر رخ داد در ادامه سیاست گذاری های دولت جدید بود. از زمانی که آمدند همه فیلم ها را گفتار ممیزی کردند (علی رغم مجوزی که فیلم های دولت قبل داشتند و شخصیت های مورد اعتماد و موجه نظام به آنها مجوز داده بودند) و شکل ممیزی آنها بصورتی بود که ما در بعد انقلاب و نمونه اش را نداشتم و همین رفتار باعث شد امنیت سرمایه گذاری به خطر افتاد و بخش خصوصی از سینما فاصله گرفت و افرادی آمدند که سینما را بلد نبودند و خروجی این فعل و انفعالات جشنواره امسال شد که کیفیت فیلم ها بقدری پایین بود که جز چند فیلم حتی اسم آنها هم بخاطر نمیماند
از میان فیلم های جشنواره غریب، سینما متروپل و جنگل پرتقال به نسبت قابل قبول بودند که حتی همین ها هم برای اکران عمومی و جاب مخاطب بدرد نمی خورند.
به نظرم علت اصلی عدم استقبال مردم از فیلم های جشنواره امسال که به نظرم فراتر از ریزی مخاطب و یک فاجعه بود ، بحث تحریم نبود که من حداکثر ۱۰ درصد به آن وزن می دهم و مردم اصلا کاری با تحریم نداشتند که بخواهند به حرف عده ای که دایی جان ناپلئون وار دم از تحریم میزدند، گوش کنند! علت اصلی هوشیاری مردم بود که از قبل بو کشیدند و می دانستند از این جشنواره بدرد نمی خورد و برای مردم نیست! چون با عجله یک سری فیلم ساختند که جشنواره را برگزار کنند.
در سینما فلسطین که برای تهیه کنندگان بود در دو سالن کوچک اصلا نمایش نداشتیم و در همان سالن اصلی فقط برای فیلم غریب سالن تقریبا پر شد و برای بقیه فیلم ها از ۵ نفر و ۱۰ نفر تا حداکثر ۲۰۰ نفر به تماشای فیلم ها آمدند که چنین چیزی در تمام ادوار سال های گذشته بی سابقه بود.
وزارت ارشاد فروش فیلم های جشنواره در سالن های مردمی را در این ۱۱ روز ۵ میلیارد تومان اعلام کرده اما طبق آماری که به من رسیده این عدد ۳ میلیارد تومان بوده و حتی به فرد همان ۵ میلیارد تومان هم میبینیم که یک فاجعه اتفاق افتاده است و علت آن هم فقط بی تدبیری ست و برای اولین بار فروش فیلم های اکران عادی در ایام جشنواره از فروش فیلم های جشنواره بالاتر بود و سابقه نداشت و با قاطعیت می گویم و ثابت می کنم، بدتر از این جشنواره در طول این ۴۱ سال هم به لحاظ کیفی و هم به لحاظ ارتباط با مردم نداشتیم و بهترین جشنواره هم مربوط به سال ۹۰ و جشنواره سی ام بود که اکثر آثار فیلم های اجتماعی بودند.
شنیده ام بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ میلیارد برای ساخت این فیلم ها هزینه کردند و بعد از درخواست وزیر ارشاد از رییس جمهور، از نهاد ریاست جمهوری دستور تامین بودجه برای ساخت آثاری در تراز جمهوری اسلامی صادر شد که هیچ کدوم این هزار نه در تراز جمهوری اسلامی و نه در شان مردم است.
یک نفر باید جلوی وزیر ارشاد را بگیرد که حرف نزند! مصاحبه می‌کند می‌گوید این بهترین جشنواره همه ادوار بوده ! خب مردم این دروغ را می‌فهمند! این حرف بده! ما بیشتر از چهل سال است که در این سینما هستیم. با مردم با صداقت حرف بزنید!
با نگاهی به این یکسال و نیمی که از عملکرد دولت فعلی گذشته باید بگوییم خسارت زدن کافی ست باید فارابی را هر چه سریعتر جمع کرد، عده ای بچه و بدون دانش با عده ای دیگر که فکرشان فسیل شده نشسته اند و متوجه سناریو نیستند و با غرض با افراد برخورد می کنند.
بودجه فارابی را باید به بخش خصوصی و تهیه کنندگان نامدار و شناخته شده داد به ازای وثیقه سنگین ( و نه قرض الپسنده) و فیلم نامه را بررسی کند (نه با نگاه ممیزی) که آیا این فیلم ، کار مخاطب پسندی خواهد شد یا نه؟! و بعد بودجه را با همان شرایط در اختیار تهیه کننده قرار دهد.
این ۲۴ فیلم هیچ کدام مخاطب ندارند و برای سال بعد باید سراغ ۵، ۶ فیلمی که از دولت قبل مانده رفت که مشکل پروانه نمایش ندارند و می توان به استقبال تماشاگران از این فیلم ها امیدوار بود.
ما برای تحریم ارزشی قائل نیستیم و سینما و جشنواره مال ماست و ما هم به شرایط نقد داریم و منتقد هستیم اما برانداز نیستیم و می‌دانیم که نتیجه ای هم ندارد. اعتراض حق مردم است و حکومت نوکر مردم است و باید پاسخ دهد اما با حرکت ساختارشکنی در هر کجای دنیا برخورد می کنند.