پژمان بازعی درباره مرقبت نکردن از هنرمندانی مانند کیومرث پوراحمد گفت: عجیب است که در مراسم رسمی خاکسپاری این هنرمند هیچ اشارهای نمیشود که او چطور به چنین دورانی رسیده است.
این بازیگر سینما که در آخرین فیلم مرحوم کیومرث پوراحمد با نام «پرونده باز است» حضور داشت و پیشتر هم در فیلم «تیغ و ترمه» این فیلمساز بازی کرده بود، با ابراز تاسف و تأثر بابت فقدان کیومرث پوراحمد درباره مراسم خاکسپاری این کارگردان و طرح برخی اظهارنظرها و دو دستگیها در فضای مجازی نکاتی را بیان کرد.
بازغی با تاکید براینکه «پرداخت درستی از شخصیت آقای پوراحمد در جامعه صورت نگرفته» گفت: ایشان هر تصمیمی گرفته باشند حتما دلایلی فراتر از چیزهایی داشتند که در این چند روز گفته شده است. من باور دارم که آقای پوراحمد پر از امید و زندگی بود اما همانطور که آقای عسگرپور (مدیرعامل خانه هنرمندان ایران و رییس هیأت مدیره خانه سینما) در صحبتهای روز گذشته خود در مراسم خاکسپاری مطرح کرد، نکته مهم این است که ما از یکدیگر مراقبت نمیکنیم. در این سالهایی که آقای پوراحمد فیلم ساخت خیلی دچار بیمهری شد و باید پرسید مگر قرار است تمام فیلمهایی که در این مملکت ساخته میشود کمدی و پرفروش باشد؟ چرا توجه نشد که ایشان دیدگاه نقادانه اجتماعی خود را دارد؟
بازیگر فیلمهای «دوئل» و «اسرافیل» ادامه داد: من ۳۰ سال است که در تلویزیون کار میکنم و کار خود را از اینجا شروع کردم اما الان هر کسی که در تلویزیون کار میکند، منتسب به یک بخش از جامعه میشود و هر کسی هم که کار نمیکند، منتسب به بخش و جریانی دیگر میشود. در صورتی که ما همه در کنار هم زندگی میکنیم و هر فردی در جای خود کارش را انجام میدهد، مهم این است که بدانیم دغدغههای اجتماعی مردم کجاست، چون در نهایت هنرمند بدون مردم و مخاطب اصلاً هنرمند نیست.
او افزود: متاسفانه این خطکشیها حتی در ماجرای مربوط به آقای پوراحمد هم اتفاق افتاد و ما که درباره دموکراسی حرف میزنیم، هنوز تمرین اجتماعی دموکراسی را بلد نیستیم و اجازه نمیدهیم هر شخصی اظهارنظر خود را مطرح کند. شاید در بخشی از این صحبتها با هم موافق باشیم، شاید هم موافق نباشیم.
وی گفت: البته در این اظهارنظرها گاهی از انصاف هم دور میشویم و یک فیلمساز باسابقه را دارای نگاهی کهنه میدانیم، در حالی که کیومرث پوراحمد در هفتادوچند سالگی فیلمی مثل «پرونده باز است» را میسازد که حرف آن بخشش یک نوجوان در حال اعدام است. مسئله نوجوانها هم کاملا بهروز و با دغدغهای جهانی است و فیلمساز تلاش میکند جامعهی خود را به سمت تعالی سوق دهد اما متاسفانه در سخنرانیهای مراسم خاکسپاری بیشتر از «قصههای مجید» یاد شد که نوشتهی ارزشمند آقای هوشنگ مرادی کرمانی است و گویی آقای پوراحمد فقط آن را به تصویر درآورده بود. جای پرسش است که در این صحبتها لایههای درونی شخصیت کیومرث پوراحمد کجا رفت؟ چرا هیچ کسی نگفت که کیومرث پوراحمد چطور به این نقطه و به این دوران رسید؟ این بسیار غمانگیز است./ایسنا