«مایسترو» یکی از فیلمهایی مهمی است که در اسکار امسال میتواند مدعی باشد، در کنار «مایسترو»، «پریسیلا» ساخته سوفیا کاپولا و «آدمکش» ساخته دیوید فینچر، «سرچشمه» ساخته آوا دورنی و «بیچارگان» ساخته یورگس لانتیموس و «فراری»(مایکل مان) نیز از مدعیان اسکار امسال است.
باوری که جشنواره ونیز سکوی رقابت فیلمها در فصل جوایز است،ادعایی است که به کوشش باربرا پس از بازگشتش به عنوان دبیر یا مدیر هنری جشنواره از سال 2012 و بازگرداندن آمریکاییها به جشنواره محقق شد. آلبرتو باربرا در این باره میگوید:« آمریکاییها به راحتی از آمدن به ونیز خودداری کردند و ترجیح دادند به جشنواره تورنتو بروند که آسانتر و ارزانتر بود. ریسک تبدیل شدن جشنواره ونیز به یک جشنواره سینمایی درجه دو در مقایسه با کن، تورنتو، تلوراید بسیار بالا رفته بود.»
باربرا سفر به لس انجلس را به عنوان ماموریتهای بیپایان شروع کرد و از سال 2013 جشنواره با «جاذبه»ی آلفونسو کوآرون افتتاح شد که هفت جایزه اسکار در پایان سال کسب کرد. باربرا میگوید:« این شروع بود. سال بعد بردمن را در ونیز آوردیم که دوباره چند اسکار گرفت. سپس اسپاتلایت و در ادامه لالالند،شکل آب و جوکر در ونیز برای نخستین بار به نمایش درامدند و ما دوباره شهرت مان را بدست آوردیم.»
امسال حضور آثاری از لوک بسون و وودی آلن و رومن پولانسکی مسلما همراه با جاروجنجال خواهد بود. باربرا از انتخاب آثار این سه فیلمساز دفاع میکند و میگوید:« البته من موضوع را با همکارانم را در میان گذاشتم. میدانستیم که با حمله روبرو خواهیم شد. اما این لحظه ی است که داریم زندگی میکنیم. یک جور حساسیت درباره چنین مسائلی وجود دارد.» باربرا کاملا میپذیرد که علیه رفتار غیرقابل پذیرش مردان مقابل زنان که اوجش جنبش میتو بود یک مبارزه به حق و عادلانه جریان دارد.
او در ادامه میگوید:««جشنواره ها مکان محدودی نیستند. ما دریچه ای به تمام رویدادها، مسائل و دغدغه های معاصر هستیم.به عنوان مثال، سال گذشته ونیز به فیلمهای فیلمسازان ایرانی و اوکراینی توجه داشت و امسال نیز به افزایش آگاهی ادامه خواهد داد. ما نیاز داریم تا موضع بگیریم و بیانیه بدهیم. نمیتوانیم نزدیک باغ کوچک زیبای مان از فیلمهای زیبا فقط باقی بمانیم.»