ترجمه: آناهیتا منجزی
فیلم «اگر از آسمان سنگ هم ببارد» (Hell or High Water) یکی از مهم‌ترین فیلم‌های سال 2016 بود که با واکنش‌های مثبت منتقدان رو به رو شد. این فیلم اکتبر سال گذشته با فروش 25.8 میلیون دلاری، عنوان پر‌فروش‌ترین فیلم مستقل سال را به خود اختصاص داد.
هالیوود ریپورتر به تازگی با تهیه‌کنندگان این فیلم گفتگویی انجام داده است که در ادامه می‌توانید آن را بخوانید:
هر کدام از شما چطور وارد پروژه ساخت فیلم «اگر از آسمان سنگ هم ببارد» شدید؟
کارلا هاکن: مدت‌ها قبل فیلمنامه را خوانده بودم و ذهنم را حسابی درگیر کرده بود. سعی کردم این فیلمنامه را بخرم، بنابر‌این با تیلور شریدان ملاقات کردم. واقعا عاشقش بودم و با خودم گفتم ” اگر از آسمان سنگ هم ببارد” این فیلم را می‌سازم. (می‌خندد)
جولی یورن: این فیلمنامه را برایم فرستادی و گفتی که چقدر دوستش داری و من هم همان شب خواندمش.
هاکن: جالب است چون دیروز یک نفر از من پرسید: «دو تا زن این فیلم را تهیه‌کنندگی کردند؟» و من هیچ‌وقت از این زاویه به موضوع نگاه نکرده بودم. فقط می‌دانستم که جولی هم به اندازه من این فیلمنامه را دوست دارد و فضا و شرایط خوبی را برای کارگردان مهیا می‌کند.
جالب است که تمام افرادی که در این پروژه همکاری داشتند شیفته این فیلمنامه هستند.
یورن: دقیقا به همین دلیل است که ما اینجا هستیم. می‌شود گفت کیفیت این فیلمنامه همه را دور هم جمع کرد.
هاکن: کریس پاین یکی از اولین اشخاصی بود که فیلمنامه را خواند و گفت: «حاضرم هر کاری بکنم تا در این فیلم حضور داشته باشم. نمی‌توانم اجازه بدهم کسی غیر از من این نقش را بازی کند». زمانیکه حضور کریس در این پروژه قطعی شد، جولی کاملا مصمم بود که در این فیلم از جف بریجز هم استفاده کند.
یورن: جف بریجز علاوه بر اینکه بازیگر خلاقی است، یکی از دو بازیگر محبوب ما در تمام دوران است. من فکر می‌کنم ما به هدفمان رسیدیم و فیلم مورد نظرمان را ساختیم.
فیلمبرداری این فیلم اواسط تابستان در نیومکزیکو انجام شد. سخت نبود؟
یورن: شانس آوردیم که کارمان را در ماه ژوئن در شهر البوکرکی شروع کردیم، اما بعد به لوکیشنی رفتیم که سکانس‌های بیابانِ سریال «بریکینگ بد» آنجا فیلمبرداری شده بود. در آن بیابانِ وسیع بودیم و باید بگویم تا آن زمان چنین گرمای طاقت‌فرسایی را تجربه نکرده بودم. حتی نمی‌توانستید افراد گروه فیلمبرداری را تشخیص بدهید، چون آن‌ها دور سرشان پارچه بسته بودند و احساس می‌کردید در بیابان‌های عربستان هستید.
هاکن: یادم است یکبار کنار جاده ایستاده بودیم و لوری سباستین، عکاس فیلم، از من و تو عکس گرفت. پشت سر ما کسی بود که در واقع در بخش لباس کار می‌کرد، اما مسئول گرفتن مارهای زنگی بود. در اصل، او و دخترش منطقه‌ای که ما در آن بودیم را می‌گشتند تا مارهای زنگی را پیدا کنند و بکشند. در نهایت، با وجود این مشکلات، موفق شدیم فیلمی واقع‌گرایانه بسازیم که توانست مخاطبان بسیاری را جذب کند.