در حالی که شاید 70 سالگی برای بسیاری از انسانهای هزارهی سوم، بدون وجود انقلابی از روباتهای هوشمند و اهرمهای مکانیکیشان، بیشتر خواب و خیال موهوم باشد، در مقام کارگردانی کلینت ایستوود تنها پس از هفتاد سالگی، 14 فیلم جلوی دوربین برده است.
بسیاری از کارگردانان صاحب سبک و کار بلد این تعداد را حتی در تمام دوران حرفهای شان نمیسازند! تنها رقیب سر سخت این پیرمرد 86 ساله وودی آلن است که بعد 70 دهه از زندگیاش 13 فیلم ساخته که بازهم با کار ایستوود قابل مقایسه نخواهد بود. پروداکشن فیلمهای آلن در مقابل پروداکشن بزرگ و تلفیقی از عمیقترین فلسفههای آمریکایی مثل «سالی» و «تکتیرانداز آمریکایی» در کنار اکشن سرپای فیلمها، انرژی به مراتب کمتری میطلبد، آن هم برای یک پیرمرد.
فیلم جدید ایستوود «15:17 به پاریس» که همین تابستان فیلمبرداریاش آغاز شد به احتمال زیاد از قطار اسکار امسال جا نمیماند. ساخت سریع و در عین حال همراه با کیفیت بالای ایستوود از کارهایی است که آدم را یاد هفت تیر کشی او در فیلمهای سرجیو لئونه میاندازد! «عزیز میلیون دلاری» ساختش تابستان 2004 شروع شد، در همان سال اکران فصل جوایز شد و دومین اسکار بهترین فیلم سال را برای ایستوود به ارمغان آورد.
داستان فیلم در مورد حملهی تروریستی دو سال پیش به یک قطار در اروپا است که سه نفر دانشجو جلوی آن را گرفتند. در حالی که میرفت تا همچنان با همهی همین آمار و ارقام تکراری از خوب بودن ایستوود، به استقبال فیلم جدیدی از او برویم، سورپرایزها تمام نشد و اعلام شد که کارگردان از بازماندگان حقیقی ماجرا برای ایفای نقش استفاده میکند! اینکه ایستوود چه چیزی در این جوانان دیده که دست به چنین ریسک بزرگی زده را کسی نمیداند، اما آیا کسی شک دارد که او کارش را بلد است؟
فیلم از لحاظ ساخت پتانسیل حضور در فصل جوایز امسال را دارد. اما باید دید که کمپانی برادران وارنر چنین مجوزی را برای ایستوود صادر میکند یا خیر.