کمتر از یک ماه تا نمایش عمومی«بلید رانر 2049» زمان مانده و کمپانی برادران وارنر تا آنجا که توانسته از انتشار هر اطلاعات اضافه‌ای درباره‌ی فیلم محافظت کرده. این محافظت تا جایی پیش رفت که حتی فیلم از چرخه‌ی نمایش در جشنواره هم دور نگه داشته‌شد. تمام کسانی که در پروژه حضور داشته اند می‌خواهد تمام سورپرازها را برای مخاطبان تازه نگه دارند و فیلم را به اثری ویژه تبدیل کنند.
کارگردان دنی ویلنو (ورود) به همه اطمینان داده که اولین الویت فیلم وفاداری به فضای فیلم کلاسیک ریدلی اسکات در سال 1982،«بلید رانر» بوده است و به دام کلیشه‌های مرسوم این روزهای بلاک باستر نیافتاده. به بیان ساده فیلم زیادی مارول‌طور نشده‌است.
دنی ویلنو در مصاحبه‌ای اشاره کرده است:«من تا جایی که بشود می‌خواهم فیلم را به نسخه‌ی ارجینال “بلید رانر” نزدیک کنم. ساده‌تر و بی‌رحم‌تر.» او اطمینان داده که بیننده‌ها را به آینده‌ای ببرد که همه چیز نه تنها بهتر نشده بلکه بدتر شده است. در این بین فیلمبردار فیلم، راجر دیکنز به این نکته اشاره کرده که از نظر بصری، فیلم راه علمی تخیلی‌های مرسوم این روزها در پیش نگرفته و کاملا متفاوت است. او توضیح میدهد:«بسیاری از فیلم‌های علمی تخیلی این روزها شبیه یکدیگرند اما ما می‌خواستیم جهان خودمان را خلق کنیم.»
فیلم «بلید رانر» با اینکه در زمان اکرانش در ۱۹۸۲، چندان مورد استقبال قرار نگرفت، اما به تدریج به یکی از مهمترین فیلم‌های کالت تاریخ سینما و یکی از اصلی‌ترین بنیان‌گذاران سبک زیبایی شناسی «سایبرپانک» تبدیل شد.
فیلم داستان افسر پلیس لس‌آنجلس به نام مامور کی (رایان گاسلینگ) است که برای حل رازی که حیات انسان‌ها را به خطر انداخته به جستجوی ریک دکارد (هریسون فورد) افسر پیشین پلیس می‌رود که سی سال است گم شده.
ریدلی اسکات که کارگردانی قسمت اول را به عهده داشته، این بار در نقش تهیه‌کننده اجرایی «بلید رانر ۲۰۴۹» ظاهر شده و سکان کاگردانی را به دنی ویلینو (زندانیان، سیکاریو) سپرده. نکته جالب حضور المان‌هایی مانند مریخ در فیلم است که مستقیما از رمان منبع فیلم بلید رانر یعنی: “آیا اندرویدها خواب گوسفند الکتریکی می‌بینند” اثر فیلیپ کی دیک، اقتباس شده.