آرش خیروی
این‌که الگوی انیمیشن سازی در سینمای ایران اریژینال و منحصر به‌فرد نباشد چیز عجیبی نیست. اتفاقا وقتی به انیمیشنی که در نهایت قرار است بار معنایی و دینی داشته باشد، برداشت‌های متفاوتی از این الگو‌ها ترزیق می‌شود، باید آن‌را به فال نیک گرفت. علاوه بر این‌ها، «فیل‌شاه» از نظر تکنیکی، چندین سر و گردن بالاتر از بسیاری انیمیشن‌های سالهای اخیر سینمای ایران قرار می‌گیرد. طراحی و فضاسازی درست و خوش رنگ و لعاب، حرکت‌های دست و پا و صورت قابل قبول و خوش سر و شکل و داستانی که سعی می‌کند پر از نکته و شوخی باشد و در لایه‌های بعدی خود حرف مذهبی و اعتقادی خود را به شکلی نه‌چندان گل‌درشت بیان کند، طرف‌داران انیمیشن ایرانی را بسیار امیدوار می‌کند.
نکته قابل ذکر و شاخص درباره «فیل‌شاه»، بُعد حرفه‌ای ساخت و متحرک‌سازی آن است. بخشی که کاملا نشان از تلاش سازندگان برای بر روی پرده آوردن یک انیمیشن کاملا سینمایی با تمام ابعاد آن دارد. موسیقی شکوه‌مند فیلم کاملا در خدمت داستان و دارای جزئیات است و به وضوح مشخص است که رندرینگ «فیل‌شاه» با چه دقت و حوصله‌ای انجام شده است. صداگذاری و دوبله درست و جذاب انیمیشن از دیگر نقاط قوتی است که مخاطب را در سینما درگیر و مشتاق می‌کند.
با همه این‌ها «فیل‌شاه» متاسفانه دارای ضعف‌های عمده‌ای نیز هست. شخصیت‌پردازی و داستان این انیمیشن ایرانی، با وجودی‌که برگرفته از بسیاری از آثار بزرگ انیمیشن دنیا از جمله «عصر یخبندان»، «شیرشاه»، «هورتون»، «رتتویی» و حتی فیلم‌های سینمایی مثل «گلادیاتور » و «بن هور» و چند شخصیت و فیلم انیمیشن دیگر است، اما از یکدست و خوش‌بافت نیست. مانند تکه‌های مرغوبی می‌ماند که ناشیانه به هم پیوند زده شده‌اند و از کار بیرون می‌زنند. فیلمنامه در مقاطعی از داستانگویی عاجز است و به همین دلیل با تکرار جمله‌ها و دوباره نشان دادن صحنه‌ها، سعی در جبران این نقیصه دارد که سکانس اسیر شدن فیل‌ها در جنگل مثال واضح آن است. تدوین احتمالا بیشترین ضربه را به اثر وارد کرده است. به‌خصوص در یک‌سوم ابتدایی فیلم که سیر داستان به شکل حیرت‌انگیزی سریع و سرگیجه آور است و جذابیت قصه را از بین می‌برد. نکته قابل تامل دیگر در «فیل‌شاه»، چهره‌های انسان‌های مثبت داستان است که بسیار باسمه‌ای طراحی شده‌اند و به شدت توی ذوق زننده می‌زنند.
با این وجود باید «فیل‌شاه» را یکی از بهترین انیمیشن‌های سالهای اخیر و پیشرفتی کاملا محسوس برای سازندگان این اثر دانست که پیش از این «شاهزاده روم» را ساخته بودند.
گام‌های لرزان ولی قابل احترام
