بعضی هنرمندان نقششان رو خوب بازی می‌کنند و بعضی هم نقش‌های «خوب» را خوب بازی می‌کنند. عالیجناب حسین محب اهری از این گروه است. او در آثار ماندگار بسیاری نقش شخصیت‌های «خوب» تاریخی و معاصر را خوب بازی کرده. تصویر جاندار و پررنگ او در سربداران ، بوعلی سینا و ده‌ها نقشی که بر شکل‌گیری نگاه نسل ما اثر گذاشت فراموش ناشدنی است. همین حضور به‌غایت خوب او را جاودانه ساخته است.
در واپسین دیدار برایش گفتم چگونه اهمیت «کتاب قانون »اثر معتبر شیخ‌الرئیس را بیش از بازی خوب امین تارخ با حیرانی او به خاطر دارم و تمام سال‌ها در آرزوی یافتن این کتاب گذراندم تا وقت پدید آمد و مجموعه کامل را به‌محض انتشار از انتشارات سروش تهیه کردم.
یک همکار رسانه‌ای خاطره ساز
در اواخر دهه هفتاد در نشست مطبوعاتی جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران در سینما تهران او را دیدم که در کسوت خبرنگار و در جمع همکاران رسانه‌ای نشسته بود. گمان کردم مهمان ویژه است اما وقتی نوبت به پرسش و پاسخ رسید سؤالی را به‌عنوان خبرنگار روزنامه همشهری مطرح کرد و همه همکاران را حیرت‌زده ساخت.
در آخرین دیدار با او در دفتر ایران تئاتر همین خاطره را برایش تعریف کردم و همین نکته بهانه‌ای شد برای یادآوری خاطرات کمتر گفته او از فعالیت‌های رسانه‌ای‌اش ، این مرد دوست‌داشتنی تجربه مثال‌زدنی‌ای در عرصه رسانه داشت و این وجه ناپیدای او ، توامان خاطره ساز شد.
فعالیت او در خبرگزاری ایرنا در دهه ۶۰ بخش خاصه‌ای از زندگی پربرکت اوست ، به روایت خودش او پایه‌گذار گروه فرهنگ و هنر ایرنا و اعمال استقلال این بخش از گروه اجتماعی بوده ، بخشی از سختی‌ها و فشارهای این حرفه را برایمان گفت.
روایت هنرمند از یک دوران رسانه ای
عالیجناب محب اهری روایت کرد که از سال 62 تا 70 در خبرگزاری ایرنا به فعالیت رسانه ای مشغول بود و سال 63 بخش فرهنگی و هنری خبرگزاری را با کمک آقای اسدی آذربایجانی که آن موقع مسئول سرویس اجتماعی بود، راه اندازی کرده است. تا پیش از این خبرگزاری رسمی کشوربخش فرهنگی نداشت. با شکل گرفتن این بخش در خبرگزاری کم کم جایگاه رویدادهای هنری در آن تثبیت شد. تا قبل از آن اخبار هنری به صورت پراکنده و در زیرمجموعه بخش اجتماعی اطلاع رسانی می شد. بعد از اختصاص دادن سرویس ویژه ای به فرهنگ و هنر خبرنگارهایی نیز در حوزه های مختلف سینما، تئاتر، موسیقی مامور شدند. این گروه نوظهور اگرچه تعداد نیروهای زیادی را شامل نمی شد ولی سعی می کرد تا جای ممکن رویدادهای فرهنگی و هنری را پوشش دهد.
جناب محب اهری برایمان گفت که چگونه آن موقع به اصطلاح آدم های از اینجا مانده و از آنجا رانده را می فرستادند به بخش فرهنگی و هنری؛ چرا که خیال می کردند هر کسی می تواند در این حوزه کار کند و کار ساده ای است. در حالی که قضیه برعکس است ولازم است آدم ها خبره و آگاه در زمینه فرهنگ و هنر در این بخش فعالیت داشته باشند.
پایان سخن
او هنرمندی بود که «تا لحظه مرگ زندگی کرد ». از این عبارت تعجب نکنید، بسیار انسان‌ها هستند که سال‌ها قبل از مرگ کالبدی ، دچار مرگ روحی و معنوی می‌شوند.
ما فارغ از همه خدمات هنری و فرهنگی اش برای همین سرشاری از زندگی سپاس گذارش هستیم . جدا از وجوه هنری‌اش از او سپاس گذاریم که رنج بیماری تا واپسین روزها از توان و تلاش او نکاست. سپاس گذاریم که در همین نزدیکی، نقش خسیس را تمام‌قد برایمان ماندگار کرد. سپاس گذاریم که تا لحظه آخر برنامه تمرین نمایش داشت. سپاس گذاریم که برایمان ویدیوهای امیدبخش در فضای مجازی گذاشت و سپاس گذاریم که در روزهای مه‌گرفته کم امید برایمان انگیزه امیدواری شدی. نقش‌هایش و واقعیتش او را بی‌گمان جاودانه خواهد ساخت .
*بخش هایی از یادداشت اکبرعبدالعلی زاده درباره حسین محب اهری در ایران تئاتر