باید تقدیر آدمی خیلی بلند باشد که سال قبل در چنین روزهایی در خیابان کار کنی و امسال روی استیج یکی از مهمترین جشنوارههای سینمایی دنیا باشی و آرزوهای کودکی را دستیافتنی ببینی.
.
در چند روز گذشته حتما در میان خبرهایی که از جشنوارهی فیلم ونیز منتشر شده عکسهایی دختری را دیدهاید که با وجود ماسک روی صورت، شادی در عمق چشمانش میدرخشید؛ شمیلا شیرزاد دختری ۱۴ ساله است که به همراه برادرش ابوالفضل در فیلم «خورشید» بازی کرده و به دلیل مبتلا شدن نوجوان اصلی فیلم – روحالله زمانی – بدون همبازی خود راهی جشنواره ونیز شد و به جای او روی صحنه اختتامیه رفت و از این گفت که تا یک سال پیش مشغول دستفروشی در مترو بوده و امثال او و روحالله تمام زندگی خود را در خیابان دست فروشی کردهاند اما سینما رویاهایشان را به آنها برگرداند.
شمیلا اصالتا اهل افغانستان است، اما در ایران متولد شده و با پدر و مادر و خواهر بزرگترش و ابوالفضل که دو سال و نیم از خودش کوچکتر است زندگی میکند.
او به گفتهی خودش یک سال دیر به مدرسه رفته و امسال به کلاس هفتم میرود، اما قطعا با حس و حالی متفاوت. «من قبلا مدرسه کودکان کار میرفتم و امسال هم همانجا میروم. بعد از اینکه در فیلم «خورشید» بازی کردم حس خیلی خوبی داشتم، دوستانم هم خوشحال بودند، اما من اصلا رفتارم را تغییر ندادم و خودم را برای آنها نمیگیرم چون کلا با دوستانم رابطه خوبی دارم و رفتارم تغییری نکرد. با این حال شرایط زندگی هم خودم و هم خانوادهام خیلی تغییر کرده و دیگر در خیابان کار نمیکنم، گرچه زندگی هنوز سختی دارد ولی من بعد از «خورشید» دیگر کار نکردم.»
شمیلا میگوید: «از این به بعد دوست دارم این راه را تا آخر ادامه دهم و به شیوهای دیگر کار کنم. دلم نمیخواهد به کار در مترو برگردم.»
او در میان صحبتهایش اشاره میکند که قبلا هم به بازیگری علاقه داشته و موقعیتهایی هم پیش آمده بود که به نتیجه نرسیدند. «بازیگری را خیلی دوست داشتم. چند بار قبلا در مترو خانمهایی مرا دیده بودند و به کارگردانشان معرفی کرده بودند. پیش چند نفر هم رفتم اما خبری نشد.»
آنطور که شمیلا از علاقه به بازیگری میگوید این تصور پیش میآید که حتما فیلم و سریال ایرانی که راحتتر در دسترس هستند، زیاد دیده و خیلی از بازیگران را هم باید بشناسد، اما پاسخ او غیرمنتظره است. «من خیلی فیلم میبینیم اما بیشتر فیلم هندی، برایم جذاب هستند و آنها را خیلی دوست دارم. همین فیلمها باعث شدند از بازیگری خوشم بیاید.»
وقتی حرف از بازیگران مورد علاقهاش میشود میگوید: «از بین ایرانیها قبلا خیلی زیاد پیگیر نبودم و دقت نمیکردم چه کسانی بازی میکنند، اما از هندیها امیرخان، شاهرخخان، سلمانخان و کاترینا کیت را خیلی دوست دارم. البته الان دیگر وضع عوض شده و هم فیلمهای ایرانی را بیشتر میبینم و هم مهم است ببینم بازیگرانش چه کسانی هستند.»
به نظر میرسد او برای جبران فیلمهای ندیده ایرانی خیلی جدی شده است. «بعد از جشنواره فجر و فیلم «خورشید» روزی یک فیلم دانلود میکردم و میدیدم مثل «متری شیش و نیم» و «تنگه ابوقریب» که آن را ابوقَریب میخواند. وقتی میگویم این فیلمها که مناسب سن تو نیستند میگوید: «من این فیلمها را بیشتر دوست دارم. هیچ وقت برایم مهم نبوده که فیلمی به سنم میخورد یا نه، چون فیلم دیدن را دوست دارم و ترجیح میدادم یک چیزی باشد که نگاه کنم.»