اصغر فرهادی برنده دو جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی زبان مسترکلاس آنلاینی را در جشنواره راه ابرشیم با فیلمسازان چینی برگزار کرد و به پرسش‌های آنها پاسخ گفت.
این مسترکلاس با تمرکز بر سینمای واقعگرایانه در آثار او برگزار شد. او همچنین به سوالات خبرنگاران درباره خلاقیت در امر فیلمسازی هم پاسخ داد.
-درباره تاثیر پاندمی بر فیلمسازی
«باور دارم بعضی از فیلمسازان در آینده به موضوعات سلامت عمومی توجه خواهند کرد و این پاندمی تمامی جوانب زندگی و نه فقط فیلمسازی را تحت تاثیر قرار داده . پیش از شیوع ویروس کرونا فکر می‌کردم من و اطرافیانم بسیار سلامت‌ایم، اما اکنون همه در برابر این پاندمی آسیب‌پذیر شده‌ایم. امید دارم با پیشرفت علم و فناوری بتوانیم بهتر با شیوع ویروس کرونا مقابله کنیم.»
-فرهادی در پاسخ به این سوال که «بیشتر فیلم‌های شما به زندگی روزمره مرتبط هستند،آیا این ارتباطی با چشم‌انداز شما به جهان دارد؟» چنین پاسخ داد:« وقتی چیزهایی را در زندگی به خاطر می‌آورم ، احتمال دارد که بعضی از آنها تکراری باشند و پرداختن به آنها در یک فیلم خیلی تاثیرگذار نباشد، اما گاهی اوقات بحرانی کوچک اتفاق می‌افتد که انتقال دادن آن به مضمون فیلم، فیلم را معنادار می‌کند. مثلا، دو نفر مشغول شام خوردن در یک رستوران و حرف زدن هستند، این کاری کاملا روزمره است و گذاشتن چنین سکانسی در یک فیلم جذاب نیست؛ اما مثلا این دو نفر دارند از هم طلاق می‌گیرند و این آخرین شام مشترک آنها پیش از جدایی است. این موضوع به اندازه کافی دراماتیک است که بتوان آن را در یک فیلم قرار داد با یک شام معمولی تفاوت دارد و می‌تواند معنای خاصی را منتقل کند.»
-فرهادی درباره تعریف سینمای واقع گرا چنین پاسخ داد:« کلمه واقعگرایانه خود بسیار پرمعنا است. بعضی فیلم‌ها را واقعگرایانه می‌نامند که فقط ظاهرا واقع‌گرا هستند اما حقیقتا واقع گرا نیستند. پس از مدتی که در صنعت سینما کار کردم، دریافت من از سینمای واقعگرایانه توجه به زندگی روزمره مردم است. این سینمای واقعگرایانه است. من قبلاً این موضوع را با کارگردانان چینی مطرح کردم .»
– ساخت فیلم به زبان‌های فرانسوی و اسپانیایی . «در فیلم‌هایم تلاش می‌کنم تا حدی که امکان دارد زندگی در ایران را نشان دهم. ساخت فیلم به زبان فارسی و پرداختن به مشکلات جامعه خودمان آسان‌تر است، وقتی به کشور دیگری می‌روم، عادات هایم متفاوت است، زبان ام فرق دارد و محیط اجتماعی متفاوت است. تاکنون دو فیلم در خارج از ایران ساخته‌ام اما هنوز احساس می کنم فیلم‌های هنری رابطه تنگاتنگی با فرهنگ و جامعه دارند. وقتی برای کشورم و مخاطبانم فیلم می‌سازم کارم آسان‌تر است. در دیگر کشورها احتمال بروز دشواری‌های خلاقانه وجود دارد.»