کاترین دونو متولد بیست و دوم اکتبر سال 1943، یکی از معتبرترین بازیگران زن سینمای فرانسه، هفتاد و هفت ساله شد.
او بازیگری را با ژاک دمی در فیلم «چترهای شربورگ» در سال 1964،تقریبا نیم قرن پیش آغاز کرد، او را یکی از زیباترین زنان جهان در آن سال‌ها می‌خواندند.
پدرومادر کاترین دونو هر دو بازیگر بودند،سه خواهر او نیز بازیگری را برگزیدند. تبحر کاترین دونو در کاراکتر زنان قوی، معشوقه‌های سلطه‌جو، زنان مغرور، متکبر و خودخواه است.
دونو درباره بازیگر شدنش می‌گوید:«تصمیم نداشتم بازیگری را حرفه خودم قرار بدهم. کم‌سن بودم که مقابل دوربین رفتم. نقش خواهرِِ خواهرم را به دلیل شباهت به او در فیلم دختران گرگ و میش در سال 1957 ایفا کردم.علاقه من به بازیگری بعدها به وجود آمد.به خصوص پس از ملاقات با ژاک دمی،که بسیار برای او احترام قائل هستم. و فیلم‌های فراوانی با دمی همکاری کردم. پس از ملاقات با دمی ،نگاهم تغییر کرد و متوجه شدم بازیگری می‌تواند فراتر از چیزی باشد که از ابتدا تصور می‌کردم.چیزی فراتر از جذابیت است.»
کاترین دونو ایفاگر نقش زنان روسپی هم بوده، نمونه‌اش «بل دو ژور/زیبای روز»(لوئیس بونوئل، 1967). دونو در چند فیلم دیگر از بونوئل هم ایفای نقش کرد نظیر «تریستانا»(1970).
پس از مرگ بونوئل درباره همکاری با این کارگردان مشهور اسپانیایی چنین گفته بود:« بونوئل دوست نداشت زیاد حرف بزند. از نظر جسمی او را خسته می کرد. اما ما درک متقابلی در سکوت داشتیم. فیلمبرداری تریستانا بهتر از بل دو ژور بود ، زیرا در تریستانا تهیه کننده بهتری داشتیم ، اما بیشتر به این دلیل بود که خود بونوئل از فیلمبرداری در اسپانیا لذت می برد که برای اولین بار پس از زمان ویریدینا به اسپانیا بازگشته بود. او سرخوشی ؛ شوخ طبعی فوق العاده ای داشت. یک چیزی که تأکید می‌کرد این بود ، بیش از هر چیز ، تحلیل روانشناسی ممنوع! من آن را از صمیم قلب می‌پذیرفتم ، مخصوصاً به این دلیل که بونوئل خواسته بود.»
دونو در این سال‌ها با کارگردانان فراوانی همکاری کرده، اما تعدادی از آنها بر او تاثیرگذاری بیشتری داشته‌اند:«من شانس داشتم که در سن 19 سالگی با تعدادی از فیلمسازان جوان ملاقات کنم. من با لوئیس بونوئل، ژاک دمی،رومن پولانسکی و بعدتر ژان پل راپنو آشنا شدم. بسیار مهم است که در سنین جوانی که هنوز خیلی قالب پیدا نکردید و نمی دانید واقعاً در سینما چه چیزی را دوست دارید ، با فیلم سازان بزرگ ملاقات کنید. این می تواند چشمان شما را باز کند و باعث شود سینما را طور دیگری ببینید. من در دو فیلم از لوئیس بونوئل بازی کردم.کمی بعد با فرانسوا تروفو آشنا شدم. این آشنایی نیز یک برخورد بسیار حیاتی در زندگی من به عنوان بازیگر بود.»
فاکتور انتخاب نقش برای کاترین دونوو ،کارگردان و فیلمنامه است.از نظر دونوو این‌ها اهمیت بیشتری از نقش دارند.
در سال ۲۰۰۲ هنگامی که کاترین دونوو به ۶۰ سالگی می‌رسید، فرانسوا اوزون، سینماگر نوجوی فرانسه، با فیلم “۸ زن” ستایشی پرشکوه از او ارائه داد. در این فیلم کاترین دونوو در کنار چند نسل از ستارگان فرانسوی، از دانیل داریو و فانی اردان تا ایزابل اوپر و امانوئل بئار، به سادگی نشان داد که هنوز بی‌رقیب است.