سحرعصرآزاد: «تك تيرانداز» از معدود فيلم هاي دفاع مقدسي جشنواره سي و نهم فجر برگرفته از داستان واقعي زندگي شهيد عبدالرسول زرين؛ برجسته ترين تك تيرانداز دوران دفاع مقدس و جنگ هاي معاصر جهان است.
علي غفاري كه ساخت چندين سريال و فيلم سينمايي از جمله «استرداد» را در كارنامه دارد، با وامداري به رشادت هاي اين شهيد فيلم را در تلاقي نگاه سرباز بعثي از حسين زرين و سپس معرفي مستقيم نقش او در عمليات هاي مختلف پيش مي برد. شيوه اي مألوف براي معرفي يك قهرمان كه ابتدا از زاويه نگاه دشمنان ترسيم شده و از دقيقه 30 از پسِ روايت ها، خود واقعي اش به تصوير درمي آيد.
اما اين خود واقعي جذاب؛ زير سايه يك روايت دو قطبي كه حاوي افراط و تفريط است، باقي مانده و كاراكتر قهرمان ملموس و دراماتيك نمي شود. در واقع بر محور مهارت تيراندازي و آموزشي كه حسين زرين به رزمنده نوجوان مي دهد، جسته و گريخته زوايايي از او را مي بينيم كه ناكامل و تك بعدي است درحاليكه مي توانست دراماتيزه شود. همانطور كه سربازان بعثي عراقي نيز تابع همان نگاه تبليغاتي دهه 60 كه جنگ تحميلي همچنان برقرار بود، منفي و اغراق شده هستند.
فيلمساز به واسطه موقعيت سازي ها اين امكان را داشت كه با سرك كشيدن به هر دو سوي جبهه، تصويري واقعي و ملموس از آنها ثبت كند تا وجه انساني هر دو گروه در تعامل با تعصب و ميهن پرستي آنها قرار گرفته و شخصيت پردازي و رنگاميزي شوند. اما اين اتفاق نيفتاده و در فيلم با قطب بندي هاي آشنا و تيپ سازي هاي مألوف دو طرف مواجه هستيم كه به دستاوردهاي فني و تكنيكي قابل قبول كار لطمه وارد كرده است.
«تك تيرانداز» به جهت رويكرد به سينماي مهجور دفاع مقدس و پرداختن به اين گونه ي سينمايي بومي كه يكي از برگ هاي برنده ما است، مي توانست با خوانشي به روز از قهرمان پروري مبتني بر واقعيت و درام، يك قهرمان جذاب را بر پرده عريض ثبت كرده و احياگر اين ژانر باشد.
همانند كاري كه «ايستاده در غبار» با تكيه بر فرم و ساختاري تجربي و مدرن با گونه سينماي دفاع مقدس انجام داد و نگاه هاي بسياري را معطوف به شهيد احمد متوسليان و زندگي پر فراز و نشيب او كرد. اين فيلم مصداق خوبي است تا ثابت شود قهرمانان دفاع مقدس و واقعيت هاي جنگ تحميلي هيچگاه كهنه نمي شوند بلكه اين رويكرد و خوانش فيلمسازان از زندگينامه آنان است كه مي تواند در زمان حال؛ زنده، جذاب و ماندگارترشان كند..