سحرعصرآزاد: «خط فرضي» فيلمي است كه از بحران محوري خود به عنوان منشوري براي بروز سويه هاي پنهان كاراكترهايش بهره مي برد و در طراحي اين روند ظريف و هوشمندانه عمل مي كند.
فرنوش صمدي پس از ساخت فيلم هاي كوتاه موفق كه در جشنواره هاي مختلف خارجي درخشيده اند، نخستين فيلم سينمايي خود را بر بستر جهاني بنا مي كند كه دغدغه تكرارشنونده او است؛ جهاني چندلايه با كاراكترهايي چندوجهي كه در بحران امكاني براي بروز خود پيدا مي كنند.
فيلم به شيوه كلاسيك با تصميم يك خانواده سه نفره براي سفر آغاز مي شود، سفري كه سرآغاز تغيير و تحولي بنيادين است و با اگر و اما همراه مي شود تا سارا، حامد و دختر كوچكشان را وارد آزموني خطير كند.
فيلمساز با انتخاب سارا به عنوان شخصيت محوري كه در يك مدرسه دخترانه مشغول به كار است، مواجهه مخاطب با او را به عنوان يك زن/مادر/ معلم در محيط خانه و مدرسه بسط داده تا شمايلي متداول از او در ذهن مخاطب شكل بگيرد. شمايلي كه هر سويه از آن مي تواند آيينه اي باشد از زناني آشنا با تعريفي شخصي از رازداري، پنهانكاري و دروغ كه اين مفاهيم را به چالش مي كشند.
جنس رابطه بين سارا و حامد نيز تابعي است از همين نگاه؛ زوجي كه به نظر مي آيد موازنه قدرت بين آنها برقرار و آرامش برقرار است اما معلوم مي شود سارا پذيراي اين موازنه اجباري نيست و براي مقابله؛ با يك تصميم شخصي، قدم در مسيري مي گذارد كه تاوان دارد.
صمدي تلاش كرده بدون جانبداري مستقيم از كاراكترهايش به واسطه جنسيت، آنها را به واسطه عملكرد و رفتارهايشان مورد تجزيه و تحليل و نه لزوماً قضاوت قرار دهد. با همين نگاه است كه شخصيت هاي چند وجهي فيلم شكل مي گيرند كه مجموعه اي از نقاط قوت و ضعف و اشتباهات پيدا و پنهان هستند كه با پذيرش آن، هر يك به گونه اي تاوان پس مي دهند.
سحر دولتشاهي در نقش سارا تصويري دروني، حسي و تأثيرگذار از يك زن/ مادر بحران زده ثبت مي كند كه سعي دارد بخش تهي مانده درون خود را با جبران كاستي هايش به عنوان يك معلم و مشاور مدرسه پر كند؛ هرچند دير و ناموثر.
“خط فرضي” مي تواند خوانش خاص هر مخاطب از اين عنوان و تعميم آن به درام نفس گير محوري باشد كه همه شخصيت ها را به نوعي درگير كرده و گوياي خطوط و مرزهاي ذهني و عيني ميان آنها است كه به بهانه بحران خودنمايي مي كند.